Eveline itt van. (Evelien is hier)

Na ruim 2000 kilometer rijden en een overnachting in Hongarije kwamen we 's middags aan bij het kindertehuis. De directrice had mij al op de hoogte gebracht, dat het een verassing was voor de kinderen dat ik zou komen. Het was dus erg rustig toen ik de poort van het kindertehuis door ging. Deze rust duurde niet lang, want toen het eerste kind ontdekte dat ik er was ging het als een lopend vuurtje door het kindertehuis en kwamen ze snel beneden. 

Het gevoel wat ik ervaarde is lastig te omschrijven. Een 'tweede' thuis waar ik al bijna twee jaar niet was geweest. Een gemis wat ik soms diep wegstopte, omdat ik wist dat het nog wel even kon gaan duren. Een gemis wat bij het door lopen van de poort weg ebde. Een gevoel van leegte dat werd gevuld. Wat een ontzettend mooi geschenk om de kinderen weer te zien, na een periode van niet mogen en kunnen. Voor mij ook bijzonder, om mijn verloofde Bas na al de verhalen eens te kunnen laten zien, waar ik daadwerkelijk over sprak. 

Te veel te vertellen. 
Er is teveel wat ik met jullie wil delen. In deze nieuwsbrief zal ik proberen wat globale informatie te geven. In een volgende nieuwsbrief kom ik met meer verhalen. In de anderhalve week dat Bas en ik in Roemenië waren, zijn we mee gegaan met het Lidia Home kamp. Dankzij de vele sponsoren konden we het kamp voorzien van vers fruit, hebben we een heerlijk diner verzorgd en konden we een beauty moment houden, waar niet alleen de meisjes aan mee deden. De terugweg van het kamp hadden we drie meisjes in onze auto en zijn we gestopt bij een toeristisch plaatsje. Daar hebben we met de meisjes gewandeld en genoten van de natuur. 

Na het kamp waren we nog drie dagen in Lidia Home. We hebben overnacht bij een jongvolwassen vrouw, die drie weken geleden uit het kindertehuis is gegaan. Zij heeft als kind in het kindertehuis gewoond, gestudeerd en werkt momenteel als huiswerkbegeleider bij Lidia Home. Zij is op zichzelf gegaan met ondersteuning en hulp van het kindertehuis. Prachtig om te zien!

Zoals de drijfveer van de stichting omschrijft: "Onze drijfveer is om waardevolle individuen te ondersteunen naar een kansrijke toekomst, omdat wij vinden dat zij het recht hebben om zich te ontwikkelen tot de vlinder die zij mogen zijn."

Dankzij een heel aantal sponsors had ik prachtige kleding om mee te nemen voor de kinderen en een heleboel schoolspullen en cosmetica. In Nederland had ik van het sponsorgeld voor alle meisjes zwemkleding aangeschaft en voor alle kinderen een paar setjes ondergoed en sokken. 

In de drie dagen hebben we verschillende benodigdheden aangeschaft zoals: een nieuw waterfiltersysteem voor het kindertehuis en een waterfiltersysteem voor de jongvolwassen vrouw. Dit waterfiltersysteem zorgt er voor dat het kindertehuis en de jongvolwassen vrouw geen water hoeven te kopen, doordat het water gefilterd wordt. Verder hebben we verzorgingsproducten aangeschaft zoals: menstruatie benodigdheden, shampoo, zeep, douchegel, tandpasta en tandenborstels. We hebben ook gekeken naar praktische benodigdheden en dit aangeschaft: tafelkleden, klok, wasmanden, stoffer en blik. Voor school hebben we woordenboeken en leesboeken gekocht. Tussen door hebben we extra groente en fruit gekocht. Op de laatste avond hebben we de favoriet van de kinderen gemaakt: broodjes hamburger met salade. 

Lidia Home
De kinderen doen het op hun manier goed. In het afgelopen jaar zijn er tienerproblemen geweest met de oudste meisjes. Door verdriet en onbegrip dat ze in een kindertehuis zitten, begonnen ze zichzelf te snijden. Door tijdig handelen en psychologen is het snijden gestopt.

Het neemt niet weg dat voor sommige kinderen onbegrip heerst. Het nieuwste en  jongste meisje van zeven jaar vertelde: 'Als ik jarig ben, komt mama me ophalen en krijg ik een konijntje en twee fietsen'. Hartverscheurend als ik dit hoor en weet dat moeder niet terug komt. Een van de andere meisjes, die letterlijk en figuurlijk in de steek is gelaten door haar moeder en stiefvader, omdat ze teveel op een 'zigeuner' lijkt zei tegen mij: 'Evelien, ik wil niet meer terug naar huis. Lidia Home is mijn thuis en het is goed zo.'

Bijna twee jaar geleden ontmoette ik de tweeling. De tweeling die in erbarmelijke omstandigheden waren opgegroeid. Een tweeling die bijna elke dag uit hun dak gingen, geluiden maakte zoals dieren en weinig structuur hadden. Dit keer ontmoette ik een tweeling met een glimlach op hun gezicht.

Wat een schatjes zijn het toch. De werkers vertelde nog steeds wel enige moeite met hen te hebben. Voorzichtig heb ik hen uitgelegd dat de tweeling, niet de tweeling is als ze geen kattenkwaad uit halen. De focus mag liggen op het positieve en alles wat ze wel goed doen. Het is een tweeling die zorgen voor een ander en dol waren op Bas. Bij elke maaltijd zaten ze aan beide zijden van Bas en hielden ze een stoel vrij voor mij. Enige dagen later mocht ik ook naast Bas zitten, maar dan zat de tweeling aan onze zijde. 

Sommige van de kinderen ken ik al ruim vijf jaar. Het was fijn om ze weer te zien en herinneringen op te halen. Ze laten dan de verjaardagskaarten en of foto's zien, die ze elk jaar van me krijgen. Ook verhalen zoals: weet je nog toen we klein brandje in de keuken hadden, toen we bingo speelden, toen we gingen wandelen en of samen gingen koken. Prachtig.  

De tieners werken veel in de zomer. Goed om te zien dat ze niet de hele zomer in het kindertehuis rond hangen, maar bezig zijn om een toekomst op te bouwen. 

De situatie in Lidia Home is momenteel dat de staat niet een project wil financieren. Er heerst toch een onbegrepen gevoel naar het Hongaarse kindertehuis vanuit de Roemeense staat. Het kindertehuis heeft een contract met de Roemeense staat. In het contract staat dat alleen het kindertehuis dingen mag wijzigen in het contract. Toch wil de Roemeense staat van alles aanpassen, wat niet haalbaar is voor het kindertehuis. De directrice is op juridische gronden bezig dat de Roemeense staat niet zomaar het contract mag veranderen en komt op voor de rechten van het kindertehuis. Het kindertehuis ontvangt financiën voor de kinderen die vanuit de Jeugdbescherming komen. Dit alles is lang niet genoeg om rond te komen. Met name dankzij verschillende sponsoren kunnen ze momenteel nog blijven bestaan. Het blijft elke keer weer een onzekere situatie, maar we vertrouwen op de Heer.

Dank -en gebedspunten

• We danken de Heer voor zijn goedheid en trouw.
• We danken de Heer voor de kinderen en de werkers in Lidia Home. 
• We danken de Heer voor de fantastische tijd die we in Roemenië hadden. 
• We bidden de Heer voor een stabiele financiële situatie. 
• We bidden voor een fijne zomervakantie voor de kinderen in Roemenië. 
• We bidden dat de werkers mogen gaan functioneren als één team. 

. 


​