|
Beste nieuwsbrieflezers,
Roemenië staat nog steeds op code oranje. De berichten die ik ontvang met betrekking tot het corona virus zijn niet al te positief. Momenteel wordt het reizen naar Roemenië nog steeds afgeraden. Ik had een goede hoop. Een goede hoop dat ik eindelijk in september weer naar Lidia Home zou kunnen. Gezien 'code oranje’ lijkt de reis in september mogelijk niet haalbaar. Achter de schermen bij Stichting Butterfly Children Romania staan plannen voor sponsoracties en de jaarlijkse lunch momenteel stil door het corona virus. We zijn dankbaar voor de structurele sponsors en natuurlijk ook de eenmalige giften, die wij mogen ontvangen. Met regelmaat heb ik contact met een van de tieners en/ of de directrice. Een positief bericht is dat dit jaar alle kinderen over gaan en het oudste meisje (22 jaar) haar studie heeft afgerond. Zij zal ter zijne tijd Lidia Home verlaten en met behulp van Lidia Home op zichzelf gaan. Een ontzettend mooi bericht en dankzij God, heeft dit meisje een fijne plek gekregen waar zij kon uitbloeien tot een mooie vlinder. Deze week gaan de kinderen en de begeleiding op het jaarlijkse Lidia Home kamp. De directrice hoopt van harte dat alles door mag gaan. De kinderen kunnen namelijk niet wachten om er op uit te gaan. Ik hoop van harte dat het met u en jullie in goede gezondheid goed gaat. Laten we samen bidden voor de wereld, ons land, Roemenië en het kindertehuis. Stilletjes hoop ik verder en vertrouw ik op God dat er een moment komt dat ik de kinderen eindelijk weer mag zien. “Stil. Mijn ziel wees stil en wees niet bang voor de onzekerheid van morgen. God omgeeft je steeds. Hij is er bij in je beproevingen en zorgen.” Met een hartelijke groet, Evelien Tollenaar
0 Reacties
Beste nieuwsbrieflezers,
Het is een tijdje geleden dat er een nieuwsbrief is geschreven. Ik hoop van harte dat u en jij het goed maakt en gezond bent. De wereld staat nog steeds op zijn kop en onzekerheden over het virus blijven. In Roemenië mogen ze gelukkig de deur wel weer uit en alleen binnen hun eigen woonplaats verblijven. De scholen gaan in september pas weer open. De kinderen zitten in Lidia Home vanaf maart al in het kindertehuis zonder invulling van de dag. Ze krijgen van school huiswerk en af en toe kunnen zij een digitale les volgen. Vanuit Stichting Butterfly Children Romania hebben we weer een gift overgemaakt naar het kindertehuis. Een deel van de gift is gebruikt voor het aanschaffen van een nieuwe laptop. De laptop van de directrice was nodig toe aan vervangen. Dit was al toen ik er destijds was. De directrice is dankbaar dat zij haar werk weer kan voort zetten op een goed werkende laptop. Namens deze brief een hartelijk dank voor alle sponsoren, als eenmalige gift of structureel. Dankzij een aantal gemeenteleden van de CGK Ichthus heb ik een stapel kaarten kunnen opsturen. Er zaten super mooie kaarten bij, hartelijk dank. Uiteindelijk heb ik voor alle kinderen een enveloppe gemaakt met vier prachtige kaarten erin. De eerste bedankjes van de kinderen ontving ik via social media. “Hi dear! I hope you and your family and Bas are okay. I got your letter and I really like it. It is so cute. To answer at the question, I’m fine and my friends are also good. In this hard time I pray to God every day and I believed that everything will be good. I don’t know who write the other letters for me, but I want to thank. So thank you very much for your letter. I hope everyone is good, Bobo and Lien to. I really wait to see you and I want to meet your boyfriend. I hope he will come to the children home. I hope you don’t get the Corona virus. The cards are beautiful. Take care of your self. Love Noémi (16 year). Het blijft nog spannend en afwachtend wanneer de grenzen weer open gaan. Mijn volgende trip staat in september gepland. Momenteel heb ik nog geen vliegtickets aangeschaft, eerst maar wachten hoe alles verloopt. Ik hoop met heel mijn hart dat er dan eindelijk weer een mogelijkheid is om die kant op te gaan. Ik wil u of jij uitnodigen om het kindertehuis in gebed mee te nemen. Met vriendelijke groet, Evelien Tollenaar Beste nieuwsbrieflezers,
De laatste dagen merkte ik aan mezelf dat ik onrustiger werd rondom het corona virus. Ik heb met eigen ogen gezien hoe het gezondheidssysteem in Roemenië is. Aanstaande woensdag vertrekt mijn vlucht. Gecanceld is mijn vlucht nog niet. De prognose voorspelt niet veel goeds. Scholen zijn dicht in Roemenië en de staat komt zondag met een besluit of het land op slot gaat. In Roemenië groeien de aantal besmettingen fors. Vanmiddag kreeg ik het bericht van de directrice. Vanuit de kinderbescherming heeft ze regels gekregen met betrekkingen tot het corona virus. Niemand van buitenaf mag het kindertehuis binnen treden. Een vrijwilliger die gisteren terug wilde vliegen naar huis, kon en mocht al niet meer het vliegtuig in. Zij gaat mogelijk morgen via een andere vlucht naar huis. Met een traan over mijn wang schrijf ik jullie dit bericht. Overmacht is dit. Helaas gaat het weerzien met de kinderen langer duren dan verwacht. We bidden de Heer om zijn genezende zegen over dit virus. Met vriendelijke groet, Evelien Tollenaar Beste allemaal,
Het is weer tijd voor een nieuwsbrief. Over twee en een halve week hoop ik weer te vertrekken naar Roemenië. Ruim twee weken mag ik mijn tijd weer doorbrengen in het kindertehuis. Langzaam begin ik de dagen af te tellen. Gister en heb ik nog video-gebeld met de meiden van het kindertehuis Lidia Home. De afgelopen weken zijn intensief en druk geweest. Mijn keelamandelen zijn geknipt en er brak een korte periode van herstel aan. De tweeling in Lidia Home worden binnenkort ook geholpen aan hun neus en keelamandelen, maar zij waren momenteel niet fit genoeg om geholpen te worden. Vier jaar! Vier jaar geleden, stapte ik als 22 jarige vrouw het kindertehuis te binnen. Zenuwen waren er niet, wel een bepaalde spanning. Een plan van God, zo zag ik het toen nog niet. Ik ging er heen, om mijn studiepunten te halen en mijn kwaliteiten in te zetten in het kindertehuis. Ik stond voor een groot hek, rinkelde de deurbel, ik hoorde kinderstemmen en voeten die langzaam mijn kant op rende. Nieuwsgierige kinderogen keken mijn aan, mijn koffer werd al door de oudere kinderen naar mijn logeerkamer gebracht. Een onbekende taal, onbekende mensen en een andere cultuur. Ik gaf een goede baan op om vrijwillig een half jaar te werken in het kindertehuis. Nadat half jaar zette ik mijn voeten op Nederlandse bodem en mijn hart brak. Is dit hoe het voelt als je 'thuis' komt? Mijn hart gaf heel duidelijk aan: ga terug. Nogmaals een half jaar in Lidia Home doorgebracht, onzeker en zoekend naar wat Gods bedoeling was met mij. In de laatste weken in Lidia Home werd het toen duidelijk. Het plan van God: in Nederland op afstand betrokken blijven middels een stichting en met regelmaat naar Roemenië. Met dankbaarheid kijk ik terug op de weg die God mij heeft geleid. Verder ben ik dankbaar voor de mensen om mij heen en het bestuur van Stichting Butterfly Children Romania. Op een of andere manier komen er elke keer weer nieuwe sponsoren bij of andere ingangen voor meer bekendheid van de stichting. Vier jaar later praat ik die onbekende taal af en toe tegen mijn konijnen of zing ik een opwekkingslied in het Hongaars. Loof de Heer o mijn ziel. Lelkem aldd az Urat! En is er nog steeds contact met het kindertehuis Lidia Home. Sponsorlunch Jaarlijks organiseren wij een sponsorlunch. Dit jaar natuurlijk ook. We zijn momenteel, als bestuur, aan het kijken welke datum we de sponsorlunch kunnen organiseren. Het is even een praktische organisatie, gezien ik in de zorg werk en ook af en toe een weekend werk. We hopen de lunch in de maand mei te organiseren. Zodra we een datum hebben geprikt, zullen we dit jullie laten weten. We hopen jullie dan te ontmoeten op de lunch, waarbij er vragen gesteld mogen worden en contact gemaakt kan worden. Dank -en gebedspunten
|
