De muren.
Er zijn een paar muren in Lidia Home die door de jaren heen omgetoverd zijn tot een creatief gebeuren. De boom: De eerste muur is de muur met de boom waarin alle foto's van de kinderen hangen. Van de zomer had ik de foto's weer aangepast. Van de twee nieuwe kinderen kon ik afgelopen keer foto's maken. Door tijd te kort zal ik deze foto's naar Roemenië opsturen, zodat de foto's van de nieuwe kinderen in de boom kunnen hangen. De fotogang: Al een aantal jaren geleden heb ik samen met de klusjesjongen de gang omgetoverd tot een fotogalerie. Aan één kant van de muur hangen allemaal foto's van de kinderen. Ik houd van fotograferen en in Lidia Home kan ik dit mooi vormgeven. Daarnaast vind ik het belangrijk dat een thuis aanvoelt als een 'thuis'. Door middel van foto's waarop de kinderen zichzelf kunnen zien of kunnen denken aan een leuke dag hoop ik dat te kunnen creëren. De quote muur: In de televisiekamer was een lege witte muur. Met de kinderen hebben we toen Engelse quotes opgezocht. Belangrijk: positieve en motiverende quotes, kleurrijk en de kinderen leren door de korte teksten een beetje Engels. Afgelopen keer waren een paar quotes van de muur gevallen en vroegen de kinderen of ik weer nieuwe wilde maken. Ik besloot er ook een grappige aan toe te voegen en te kijken wie van de kinderen dit zal opmerken. Na twee minuten dat ik de quotes had opgehangen hoor ik al gelach. Rennende voetstappen komen op me af, schreeuwend mijn naam: Evelin, te mit csinalsz? Az szabad? Evelien, wat heb je gedaan, mag dat wel. Mijn antwoord: natuurlijk wel een grapje moet ook kunnen. Hahaha, de kinderen vonden het geweldig. Hoe iets kleins weer een glimlach op een gezicht kan toveren. Vreugde! Al een aantal jaren mag ik mij verbonden voelen met Lidia Home. Door Gods wegen werd ik daar heen geleid. Door al die jaren blijf ik soms twijfelen over de afstand. Eens had ik een droom dat het kindertehuis om de hoek was, wat werd ik blij wakker. Het voelt voor mij beter om van afstand te werken en met regelmaat een bezoek te brengen aan de kinderen. Dat betekent niet, dat ik de kinderen niet mis, In Nederland wens ik soms dat het kindertehuis om de hoek is. Sommige kinderen vragen zelfs waarom ik geen directrice wordt. Wanneer ik doorvraag waarom zij denken dat dit bij mij past geven ze als antwoord dat er een fijne sfeer is wanneer ik in Lidia Home ben, het huis gezelliger wordt en sommige kinderen hebben dan minder boze buien, aldus het antwoord van de kinderen. De kinderen zijn ontzettend veel voor mij gaan betekenen, maar wetende ook andersom. Ik dank God dat hij mij probeert in te zetten om een lichtje in het leven van de kinderen te zijn. Op een middag deed iemand zijn handen voor mijn ogen heen. Meestal is het één kind die dat bij mij doet. Ik kon alleen het verschil merken. Ik draaide me om en daar stond een van de jongens, die ik al drie jaar niet had gezien. Hij is in de tijd, dat ik in Lidia home verbleef weer thuis gaan wonen. Kent u dat gevoel dat je iemand jaren niet hebt gezien en dan weer ontmoet? Wat een vreugde. Het is zoiets simpels, maar ik vond het een onverwacht speciaal moment. Het gaat goed met deze jongen en hij volgt een opleiding in de bouw. 'Boldog születésnapot' Op de een na laatste dag van mijn verblijf was één van de meisjes jarig. Met de leiding hadden we afgesproken dat ik het verjaardagsfeest mocht organiseren. Waar in hun thuissituatie een verjaardag amper werd gevierd, heb ik vanaf het moment dat ik verbonden ben aan Lidia Home geprobeerd om verjaardagen in de belangstelling te zetten en er een groepsonderdeel van te maken. Door de jaren heen zie ik hier steeds meer verschil in. Er wordt geprobeerd een taart te regelen, meer aandacht voor de jarige en de kinderen mogen voor een paar lei (hooguit één euro) een cadeautje kopen voor de jarige. We besloten er een high tea - feestje van te maken. Samen met de andere meisjes en de tweeling (broertjes van het meisje) heb ik het feestje voorbereid. Wat hebben de kinderen gesmuld en genieten zij van het samenzijn. Het meisje dat jarig was, worstelt met meerdere psychische problemen en is vaak verdrietig of snel boos. Tijdens haar high tea feestje heb ik haar alleen maar met een brede glimlach gezien. Aan het einde kreeg ik een dikke knuffel van haar, als bedankje voor haar mooie verjaardag. Als klap op de vuurpijl had de tweeling bedacht dat ik ook in maart moest langskomen, want dan zijn zij jarig. Oftewel ze wilden ook wel zo leuk feestje. Dank -en gebedspunten
Stichting Butterfly Children Romania This email was sent to [email protected] why did I get this? unsubscribe from this list update subscription preferences Lidia Home · Strada Mihai Eminescu 30 · Targu Mures 540331 · Romania
4 Comments
|
Archief
March 2024
Categorieën |