I'm back, children.

En toen was het al weer voorbij. Halverwege oktober was ik voor een kleine twee weken in Roemenië. De kinderen waren opgebleven om mij te verwelkomen. Warempel was het eerste wat zij tegen mij zeiden: 'Mikor vissza, Evelin (Wanneer kom je weer?). Haha, de kinderen wilden maar al te graag weten wanneer ik van plan ben om weer naar Roemenië te komen. 

De kleinste van het stel zat mij eerst een minuut aan te kijken, tot het tot haar doordrong dat ik het was. Ze vroeg aan mij hoe mijn kamp was en gaf als opmerking erbij, dat ik wel heel lang op kamp was geweest. Haha, ik heb haar even uitgelegd dat ik niet op kamp was, maar aan het werk. Verder is zij de tien dagen, dat ik er was, niet van mijn zijde geweken. 

In de tien dagen dat ik in het kindertehuis verbleef, ben ik voornamelijk met de kinderen op pad geweest. Speeltuinen bezocht, gewandeld en een bladergevecht gehouden. Sommige kinderen zijn gegroeid en andere zijn hetzelfde gebleven. Ze hadden van alles en nog wat te vertellen. 

We hebben het 25 jarige bestaan van het kindertehuis mogen vieren. De kinderen hebben voor in de kerk twee liederen in het Engels en het Hongaars gezongen. "You raise me up and 10.000 reasons". Ook ik heb de kinderen voor in de kerk ondersteund met het zingen. 

Er is een nieuw meisje van 14 jaar bij gekomen. Verder heb ik mooi nieuws. In mijn vorige nieuwsbrief vroegen we om gebed voor twee meisjes, die weer bij hun moeder zijn gaan wonen. Gelukkig zijn deze twee meisjes weer terug in het kindertehuis. Door omstandigheden thuis is het voor hen beter om in het kindertehuis te zijn. Dank aan onze God, dat deze twee meisjes veilig zijn.

Lieve groetjes, Evelien