|
Het is alweer een paar weken geleden dat we in Roemenië waren. Samen met Bas heb ik het kindertehuis bezocht. Bij binnenkomst kregen we van de drie nieuwe kinderen al een mooie tekening. Ondanks dat ze ons niet kende, alleen van verjaardagskaarten en kerstkaarten, voelde zij die band met ons, door wat andere kinderen over ons vertelde.
Ruim een jaar heb ik kindertehuis Lidia Home niet bezocht, maar zodra ik het tehuis binnenstap voel ik mij weer ‘thuis’. De Nederlandse taal wordt vervangen voor de Hongaarse taal en het lijkt alsof ik gisteren nog het kindertehuis had bezocht. Allereerst valt mij op dat de sfeer anders aanvoelt in het kindertehuis. Het voelt gemoedelijker. Er zijn wat werkers weg en het lijkt alsof het team nu meer één team is geworden. Verder hangen er hier en daar mooie spreuken aan de muur en zijn er wat vloeren vervangen. Het oogt direct anders. En oh wat ben ik blij dat ik de kinderen weer kan zien, kan begroeten en mee kan genieten van hun verhalen. Sommige kinderen ken ik inmiddels al 8 jaar. Al 8 jaar bezoek ik het kindertehuis Lidia Home. Onderstaande foto is de foto die 8 jaar geleden is genomen. We hadden twee oude laptops meegenomen van huis en die kwamen direct van pas bij de net gestarte pedagoog. De pedagoog helpt de kinderen met hun huiswerk. In Roemenië krijgen de kinderen vaak heel veel huiswerk mee naar huis. In het kindertehuis worden zij daarbij ondersteund door een pedagoog. De pedagoog was ontzettend blij met de laptops, waardoor de kinderen wanneer nodig ook gebruik kunnen maken van de laptops voor hun huiswerk. Verder hadden we voor Szidi een nieuwe mobiel aangeschaft waardoor zij gewoon mee kan draaien met haar klasgenoten en de docent via app huiswerk et cetera doorgeeft. Een mobiel voor Szidi was een concrete wens van het kindertehuis om aan te schaffen. De pedagoog beheert de mobiel, zodat deze ook echt voor het huiswerk gebruikt wordt en het contact met de docent. Ik heb genoeg te vertellen in deze nieuwsbrief, dus ik zal niet alle verhalen direct vertellen. De rest volgt later. Veel leesplezier! VoetbaltrainingOp vrijdagmiddag zijn wij meegeweest naar de voetbaltraining van de drie jongste jongens. Een van de jongens riep: 'Let's go party'. Na afloop van de training vroeg ik aan de jongen: 'Hol volt a bulyi? Most futballedzésen voltam? 'Waar was dat feestje, ik was nu op een voetbaltrainig'. Hij begon hard te lachen. Waar ze de heen weg voor ons uitrende, pakte ze op de terugweg onze handen vast en liepen we al zingend terug naar het kindertehuis. Bizar dat 8-jarige kereltjes meestal zonder een supporter aan de zijlijn aan het trainen zijn. De meeste kinderen in het team hadden ouders op de tribune. Bas en ik hadden de eer om supporter te zijn voor één middag. Wat een gemis moet het zijn voor deze jongens dat er vrijwel nooit een supporter op de tribune zit. Hartverscheurend. Het werd me oh zo duidelijk toen mijn naam werd geroepen toen ik even de andere kant op keek: Evelin, Evelin. Continu door de training heen riepen de jongens even onze naam om iets te laten zien, samen te juichen en gezien te worden. Gezien worden is zo belangrijk! Tweedehands bank Eén van de wensen van Lidia Home was om een bank aan te schaffen, ter vervanging voor de oude bank, die inmiddels een andere kleur heeft van viezigheid en hier en daar al is doorgezakt. Samen met Szili, een van de tieners zijn we naar een kringloop gereden en hebben we vanuit de stichting een mooie tweedehandse bank kunnen aanschaffen voor het kindertehuis. Daarnaast hebben we nog basisproducten aangeschaft waar er op dat moment behoefte aan was en uiteraard wat extra voedsel. Alle sponsors: köszönöm szépen. Traditie: Broodje hamburgerSamen met één van de tweeling hebben we traditiegetrouw broodjes hamburgers met salade gemaakt. Trots dat de jongen was dat hij mij mocht helpen. Hij heeft ontzettend goed geholpen en bedacht dat het ook wel leuk was als we de tafel netjes gingen dekken: denk aan een tafelkleed over de tafel en alles al netjes opgeschept. Wat een voortgang zie ik dan bij de tweeling. In heel veel opzichten lopen ze achter, maar ik zie ook behulpzaamheid en vriendelijkheid. Dat zijn al twee karaktereigenschappen waar je ver mee komt in het leven. Waar je ze soms achter het behang kan plakken, kan ik, maar ook Bas, ontzettend genieten van de tweeling. Ondanks hun beperkingen hebben ze zoveel mooie eigenschappen en wil je niets minder dan deze tweeling liefde geven, wat ze zo erg hebben gemist in hun leven.
0 Comments
 Boldog új évet!
Gelukkig nieuw jaar is de titel van de eerste nieuwsbrief van 2024. Namens de kinderen, de leiding, directeur en het bestuur: Boldog új évet! Wij danken allen hartelijk voor afgelopen jaar. Op de valreep van het oude jaar kwamen er nog giften binnen. Hartelijk dank. De kinderen van Lidia Home mochten met kerst een kerstdoos vol cadeautjes en knutselspullen ontvangen. Inmiddels traditie geworden om vanuit de stichting een doos vol cadeautjes op te sturen. Voor ieder persoonlijk een kaart en minstens één cadeau. Dit jaar hebben we de doos verder gevuld met voor ieder kind warme sokken en wat tweedehands kleding waarvan ik zeker weet dat de maten goed zijn. Aftellen maar... Eindelijk een reisje gepland naar Roemenië. Vorig jaar lukte het vanwege vele gebeurtenissen niet om af te reizen naar Roemenië. Soms mag je ook voor jezelf kiezen en dan is een vakantie nodig om echt even vakantie te vieren. Een tripje naar Roemenië is altijd leuk en gezellig, geeft energie, maar het is geen tijd voor jezelf. Iets wat ik ook heb moeten leren, want het liefste zit ik elke vakantie daar en ga ik maar door, maar dan kom ik mijzelf wel tegen. Voor nu mag ik aftellen naar 8 februari dat ik samen met Bas weer naar Roemenië mag vliegen voor een kleine week. Eindelijk! Vandaag liep ik in de Lidl en zag ik pakken hagelslag voor 25 cent. Een krappe houdbaarheidsdatum erop, maar een avondje hagelslag met brood kan ik de kinderen erg blij mee maken. Trots liep ik met de twee pakken hagelslag de winkel uit, die gaan alvast in de koffer, haha. Wat gaan we daar doen.. We zijn er helaas maar een kleine week wat maakt dat de dagen vast en zeker voor bij zullen vliegen. Er zijn wat concrete zaken die geregeld moeten worden, waarvan wij als bestuur hebben gezegd, dat we willen kijken of we dit kunnen oppakken. We nemen vanuit NL een mobiel mee, zodat een van de meisjes kan meedraaien op haar school. Er wordt daar gevraagd een mobiel te hebben. De ouders van de klasgenoten van dit meisje hebben al regelmatig excursies en andere zaken gesponsord, zodat dit meisje kan meedraaien. Verder loop ik altijd een rondje in het kindertehuis om te kijken naar de basis producten; zoals shampoo, zeep, tandpasta, maar ook zijn de toiletborstels nog oké of aan vervanging toe? Natuurlijk zijn we van plan om traditiegetrouw het broodje hamburger klaar te maken met lekker veel salade voor de kinderen en verder veel spelletjes te spelen en te wandelen. Dank -en gebedspunten We danken God voor het afeglopen jaar. We danken de Heer voor de kinderen en de werkers in Lidia Home. We bidden de Heer voor een fijne tijd dat Bas & ik in Roemenië mogen zijn. We bidden de Heer voor het jaar 2024. Boldog új évet!Gelukkig nieuw jaar is de titel van de eerste nieuwsbrief van 2024.
Namens de kinderen, de leiding, directeur en het bestuur: Boldog új évet! Wij danken allen hartelijk voor afgelopen jaar. Op de valreep van het oude jaar kwamen er nog giften binnen. Hartelijk dank. De kinderen van Lidia Home mochten met kerst een kerstdoos vol cadeautjes en knutselspullen ontvangen. Inmiddels traditie geworden om vanuit de stichting een doos vol cadeautjes op te sturen. Voor ieder persoonlijk een kaart en minstens één cadeau. Dit jaar hebben we de doos verder gevuld met voor ieder kind warme sokken en wat tweedehands kleding waarvan ik zeker weet dat de maten goed zijn. Aftellen maar... Eindelijk een reisje gepland naar Roemenië. Vorig jaar lukte het vanwege vele gebeurtenissen niet om af te reizen naar Roemenië. Soms mag je ook voor jezelf kiezen en dan is een vakantie nodig om echt even vakantie te vieren. Een tripje naar Roemenië is altijd leuk en gezellig, geeft energie, maar het is geen tijd voor jezelf. Iets wat ik ook heb moeten leren, want het liefste zit ik elke vakantie daar en ga ik maar door, maar dan kom ik mijzelf wel tegen. Voor nu mag ik aftellen naar 8 februari dat ik samen met Bas weer naar Roemenië mag vliegen voor een kleine week. Eindelijk! Vandaag liep ik in de Lidl en zag ik pakken hagelslag voor 25 cent. Een krappe houdbaarheidsdatum erop, maar een avondje hagelslag met brood kan ik de kinderen erg blij mee maken. Trots liep ik met de twee pakken hagelslag de winkel uit, die gaan alvast in de koffer, haha. Wat gaan we daar doen..We zijn er helaas maar een kleine week wat maakt dat de dagen vast en zeker voor bij zullen vliegen. Er zijn wat concrete zaken die geregeld moeten worden, waarvan wij als bestuur hebben gezegd, dat we willen kijken of we dit kunnen oppakken. We nemen vanuit NL een mobiel mee, zodat een van de meisjes kan meedraaien op haar school. Er wordt daar gevraagd een mobiel te hebben. De ouders van de klasgenoten van dit meisje hebben al regelmatig excursies en andere zaken gesponsord, zodat dit meisje kan meedraaien. Verder loop ik altijd een rondje in het kindertehuis om te kijken naar de basis producten; zoals shampoo, zeep, tandpasta, maar ook zijn de toiletborstels nog oké of aan vervanging toe? Natuurlijk zijn we van plan om traditiegetrouw het broodje hamburger klaar te maken met lekker veel salade voor de kinderen en verder veel spelletjes te spelen en te wandelen. Dank -en gebedspunten
|
Archief
March 2024
Categorieën |
|
Kamer van Koophandel nummer 726011410 RSIN 859169236 Bankrekeningnummer NL58 RABO 0333 8100 58 t.a.v. Stichting Butterfly Children Romania |