|
Hallo, vrienden, familie, kennissen en sponsors.
Sommige lezen de brieven al jaren, anderen sinds kort. In deze nieuwsbrief wil ik het een en ander vertellen over de kinderen. Janos Janos, inmiddels een volwassen jongen van 19 jaar. Ik leerde hem kennen rond zijn 12de levensjaar. Janos komt uit een gezin van vijf broers en zussen. Alle broers en zussen hebben in Lidia Home gewoond. De oudste twee staan op hun eigen benen. De andere drie wonen nog in Lidia Home. Janos heeft al een ruime tijd een vriendin, is hardwerkend en een ontzettend aardige, zachte jongen. Szilard Szilard is het broertje van Janos. Hij had een pittige puberteit met name in het proberen van alcohol. Dit heeft twee jaar geleden het gevolg gehad dat hij naar het ziekenhuis moest. Sinds die gebeurtenis lijkt Szilard een ander pad te hebben gekozen. Hij is behulpzaam in het kindertehuis, helpt veel bij de nieuwe kinderen en gaat naar de auto vakschool. David David komt uit een groot armoedig gezin. Hij heeft een lange tijd gewoond in een kindertehuis gerund door een Nederlandse vrouw. Hij is leergierig en doet het goed op school. Hij spreekt een aantal woorden Nederlands. Anni, Anni groeit langzaam uit tot een mooie vlinder. Als klein meisje met luizen in haar haren kwam ze Lidia Home binnen. Thuis, is het nog steeds geen fijne plek. Ze wilt hier niet veel over kwijt. Ze worstelt met vragen over het leven en over zichzelf. Door alles heen is het een bikkelharde en gaat ze altijd door. Ze heeft een groot hart voor anderen. Lenke, Lenke is het zusje van Janos, Szilard en Norbi. Ze kan ontzettend goed tekenen en is creatief. Ook Lenke worstelt met verschillende vragen over haar leven. Desondanks staat ze positief in het leven en begint ze steeds meer te bloeien. Norbi, Norbi, een fantasierijk jongetje ontmoette ik toen hij 7 jaar was. Een jongetje dat zich niet snel liet zien, maar wanneer hij je binnen had gelaten is de band er voor altijd. Norbi is ontzettend slim, maar een beetje lui. Ontzettend mooi om te zien dat een stille Norbi zich soms extravert vertoonde met geweldige humor. Edmond, Edmond heeft jaren lang een zieke moeder gehad, inmiddels overleden waardoor hij opgroeide in het kindertehuis. In de meeste weekenden kan hij naar zijn vader toe. Een jaar geleden zijn ze er achter gekomen dat Edmond diabetes heeft. Szidi, Szidi het meisje dat op haar eigen zevende verjaardag door een van haar ouders bij het kindertehuis werd gebracht, om vervolgens nooit meer naar haar om te kijken. Waarom? Ze heeft het uiterlijk van een zigeneur, aldus een van haar ouders die hertrouwde en een nieuw gezin begon. Ik zal dat moment nooit meer vergeten. Op dat moment verbleef ik ook in Lidia Home. Om toch een kleurtje te geven aan zo zwart moment hebben we alles met de kinderen er aan gedaan om een verjaardag voor Szidi te organiseren. Momenteel is Szidi 13 en is ze ontzettend slim. Ze gaat ook naar een andere school dan de rest van de kinderen vanwege haar niveau. Angela, Angela de grote zus van Alex en Marton. Ze kent geen fijne start en liep erg achter met school toen ze in Lidia Home kwam. Op de dag van vandaag heeft ze één doel en dat is alles op alles zetten om op hetzelfde niveau te komen dan haar leeftijdsgenoten. Alex en Marton, Toen zij Lidia Home binnen kwamen liepen zij als kleine jongetjes rondjes door de tuin, met alleen maar vogelgeluiden. Eten met mes en vork, huh? Driftbuien, schreeuwen en heel veel drukte brachten deze jongens met zich mee. Met heel veel geduld en liefde zijn de de afgelopen jaren gegroeid. Er blijft een ontwikkelingsachterstand en de jongens hebben alletwee gedragsproblemen. Marton, doet het goed op school. Hij moest in het begin wennen aan zijn nieuwe docent. Alex, kan helaas niet naar school. Door zijn gedragsproblemen en ontwikkelingsachterstand is het een hele klus om een passende school voor Alex te vinden en een school die kan handelen met het gedrag van Alex. Alex voelt zich daarom snel verveeld, want hij zit hele dagen in het kindertehuis. De leiding is altijd blij wanneer Bas & ik er zijn, want Alex en Marton gedragen zich dan een stuk beter. Mijn vermoeden is dat ze heel duidelijk weten waar onze grens ligt en dat er heel veel mag tot een bepaald punt. Liefde dat is wat deze jongens het meest nodig hebben. Nieuwe kinderen: Matildka, Matildka is de zus van Milan. Ze is negen jaar oud. Ze heeft een hard leven gehad en zorgde altijd voor haar broertje. Ze is nooit naar school geweest en op dit moment is Lidia Home hard op zoek naar een school voor haar. Helaas vanwege de leerachterstand is dit lastig. Matildka kwam in Lidia home aan met haar been in het gips. Op een of andere manier snapte Matildka niet waarom. Ze heeft meerdere keren het gips kapot getrokken en ging op haar been staan met het gevolg meerdere fracturen. In het kindertehuis geniet ze ervan om andere te helpen en probeert ze haar kamer netjes te houden. Milán, Milán het broertje van Matildka. Hij is zes jaar oud. Net als Matildka nooit naar de peuter-kleuter school geweest. Hij is een slimme en verlegen jongen, aardig en iedereen in het kindertehuis heeft een groot hart voor hem gekregen. Noémi, Noémi is 8 jaar oud. Ze leefde al in een kinderthuis maar om samen met haar broertje te wonen was het beter om naar Lidia Home te komen. Noémi schreeuwt heel veel, ze is vanuit huis niets anders gewend. Ze vind het leuk om te helpen in de keuken. Szilvester, Szilvester is 6 jaar oud. Hij ging nooit naar de peuter en kleuterschool. Hij moest werken thuis. In het begin kwam hij heel stil het kindertehuis binnen, het was lastig voor hem om contact te maken met de andere. Momenteel gaat hij naar de kleuterschool en gaat het steeds beter met hem. Komende week willen we als bestuur weer een kerstdoos sturen naar de kinderen in Roemenië. In de kerstdoos proberen we altijd voor iedereen een cadeautje en een gezamenlijk cadeau te stoppen. Wilt u hieraan bijdragen dan kan u een gift over maken met de omschrijving kerstdoos. We sturen de doos voor 25 november op in verband met lange verzending.
0 Comments
Roemenië!
Na een prachtige bruiloft 26 augustus zijn wij in de avond van 27 augustus gaan rijden naar Roemenië. Mijn hart begint altijd weer sneller te kloppen als ik bij mijn 'tweede thuis' arriveer. De laatste drie jaar deel ik dit gevoel met Bas. Bij aankomst in het kindertehuis voelt het weer als vanouds. Sommige kinderen waren nog bij hun familie. De school begint namelijk pas half september. Ik kan aan alles merken dat de kinderen ouder worden en het rustiger voelt in het kindertehuis. De kinderen, ofwel tieners, weten zichzelf enigszins goed te vermaken. Toch komen er ook nieuwe dingen aan de orde. De tieners denken veel meer na over hun toekomst, maar ook over hun huidige leven. Wat kan het soms naar voelen dat je in een kindertehuis woont omdat één van je ouders niet voor je kan zorgen en de ander gewoon verdwenen is. Een onderwerp wat nu erg speelt in het kindertehuis is seksualiteit. De meeste tieners zijn opgegroeid in grote gezinnen, waarbij liefde en intimiteit niet bovenaan staan. Ze smachten naar een stukje liefde, wat ze helaas vinden in seksualiteit op de verkeerde manier. Gelukkig kon ik op een fijne manier hierover praten met de meisjes. Onzekerheid speelt een grote rol, maar ook het 'gezien en gewaardeerd worden'. Ook tegen de werkers heb ik aangegeven dat hoe lastig het misschien ook is, het goed is om hier het gesprek over aan te gaan met de tieners. De tweeling is ook gegroeid. Ze zijn alle twee, doordat ze achterlopen in hun ontwikkeling, blijven zitten. De één vindt school interessant en doet echt zijn best, maar het lukt hem gewoon niet niet. De ander zit nog veel meer in een 'kleuterperiode' en speelt het liefst de hele dag! De eerste dag dat we aankomen loop ik altijd een rondje door het huis. Ik kijk dan hoe alles eruit ziet en neem dan vaak ook tijd om één op één met de kinderen te praten. De kamer van de tweeling zag er niet uit. Dit hebben we ook benoemd naar de tweelingbroers, die elkaar de schuld gaven over waarom het zo'n rommel was. Toen we de volgende dag aankwamen in het kindertehuis werden we direct geroepen door de tweeling. We moesten even naar hun kamer kijken. Prachtig dat ze het hadden opgeruimd; met een brede glimlach lieten ze ons dit zien. We waren maar kort in Roemenië, maar toch hebben we de traditie broodje hamburger met salade voortgezet, zijn we met de kinderen naar de dierentuin geweest, hebben we maskers op onze gezichten gedaan en heel veel gekletst. Esküvő (bruiloft) Op woensdagavond hebben we samen met de kinderen en de leiding onze bruiloft gevierd. Het pension waar we verbleven wilde ons daarbij helpen en hadden een prachtig driegangenbuffet geregeld en een mooie plek waar we het konden vieren. De kinderen hadden via via iemand geregeld die mijn haar wilde doen en ook het haar van de meisjes. Iedereen zag er prachtig uit. De kinderen hadden een mooie blos bloemen voor ons gekocht. Samen hebben we genoten van het eten (de kinderen hebben letterlijk alles opgegeten inclusief de salades, de gezonde dingen! Hahah). We hebben gedanst en Bas heeft een aantal traditionele Hongaarse dansjes geleerd. Een traditie in Hongarije tijdens bruiloften is ook dat de mannen de bruid wegnemen en dat de bruidegom verschillende taken moet uitvoeren om de bruid weer terug te krijgen. Een iets andere versie is dat de jongste gasten op het feest de schoen van de bruid uittrekken; de bruid krijgt haar schoenen pas weer terug nadat het bruidspaar een aantal taken heeft uitgevoerd. De jongste jongens kregen deze opdracht. In plaats van mijn schoen uit te trekken, waren ze bij de verkeerde dame, hahaha, en stonden ze met de verkeerde schoen in hun hand. Poging 2: jawel dat ging wel goed. De opdracht die wij kregen was: de openingsdans dansen, dansen op hun muziek en een fles frisdrank geven aan de jongens. Zo gezegd zo gedaan en ik kreeg daarna mijn schoenen weer terug. We hebben ontzettend genoten en zouden dit voor geen goud hebben willen missen tijdens onze huwelijksreis. Het kindertehuis is een deel van mijn leven, en daarmee ook die van ons geworden. Diploma'sVoor de kinderen in Roemenië is het alweer bijna zomervakantie. Vanaf 13 juni zal in Roemenië de zomervakantie starten. De laatste weken hebben verschillende jongeren en of kinderen een diploma gekregen of zijn ze door naar het volgend schooljaar. Mooie resultaten. Ook een van de oudste jongens heeft de school afgerond. Knap, aangezien hij in het begin van zijn puberteit van verschillende scholen werd gestuurd. De knop ging om en nu kan hij zijn diploma in ontvangst nemen. De kinderen zien uit naar de zomervakantie. In de zomervakantie wordt er minder van ze verwacht. In Roemenië krijgen kinderen altijd veel huiswerk mee, veel meer dan in Nederland.
Sponsoractie kindertehuis Lidia Home De zomer komt eraan! Deze kletspot brengt de oude gezellige gesprekken terug in de huiskamer, tuin of op vakantie. De kletspot zit vol vragen en bevat tekeningen van de kinderen die in het kindertehuis Lidia Home wonen. De pot is leuk om mee te nemen naar familie en vrienden. Ook is het een leuk cadeau om weg te geven als verjaardagscadeau of een bedankje voor de meester of juf. De opbrengst van de kletspotten gaat naar het kindertehuis Lidia Home in Roemenië. Hoe te verkrijgen: De pot is voor €7,50 te verkrijgen. Meer geven mag altijd. U kunt hem bestellen tot 20 juni door een bericht naar stichtingbutterflychildrenromania@outlook.com te sturen met het aantal gewenste potten. Graag vragen wij uw adres te vermelden in het bericht. De kletspotten in Nunspeet en omstreken kunnen gratis worden geleverd. Als u verder weg woont, gaan we samen op zoek naar een creatieve manier om uw kletspot veilig bij u aan te laten komen. U kunt het geld overmaken naar: Bankrekeningnummer NL58 RABO 0333 8100 58 t.a.v. Stichting Butterfly Children Romania Vanaf 28 juni kunt u de pot thuis verwachten. Bezoek RoemeniëZoals het er op dit moment voor staat hopen we na onze bruiloft op 26 augustus naar Roemenië te vertrekken. We hopen daar drie dagen te zijn en op één van die dagen een mini-bruiloft met de kinderen te vieren. Hoe of wat moeten we nog uitzoeken. In ieder geval een klein feestje met lekker eten voor de kinderen. De kosten voor deze mini-bruiloft betalen we zelf. Ik vind het belangrijk dat de kinderen dit met ons kunnen delen en wij met hen. Zij kennen mij inmiddels ook al bijna zes jaar en Bas een jaar. Wat gaat de tijd snel.Terwijl ik deze nieuwsbrief schrijf is het al weer 1,5 week geleden dat we terug zijn gekomen in Nederland. We zijn vier hele dagen in Roemenië geweest. Ontzettend dankbaar en blij zijn we dat we deze reis mochten en konden maken.
De vier dagen hebben we nuttig besteedt. Samen met de kinderen hebben we verschillende activiteiten gedaan. Ook mochten we de verjaardag van de tweeling vieren. Het is altijd weer een plezier om na een lange reis, binnen te gaan in het kindertehuis. De kinderen rennen dan één voor één op ons af, soms allemaal tegelijk en we worden overladen met knuffels. De tweeling had voor Bas en mij een mooie tekening gemaakt en een kaart geschreven. Heel lief. Het is voor de kinderen extra leuk wanneer Bas mee komt. Hij is van het zomer mee geweest en de kinderen ontvangen hem elke keer weer hartelijk. Zaterdag zijn we met de tweeling en het jongste meisje naar paardentherapie geweest. Deze drie kinderen gaan doordeweeks naar een psycholoog om bepaalde dingen te kunnen verwerken. Van hun psycholoog hadden ze een bon gekregen om naar paardentherapie te gaan. De kinderen mochten zonder zadel op het paard zitten en door spelletjes te spelen te leren vertrouwen op het paard en om te balanceren. Na de paardentherapie zijn we naar de lidl gegaan en hebben we het busje ingeladen met heel veel fruit, hamburgers en groente. In de avond zijn we met de kinderen mee gegaan naar de kerk. De kinderen moesten 40 minuten lopen om bij de kerk te komen. De kerkdienst was specifiek gericht op de jeugd met veel liederen en een spreker. Verder hebben we natuurlijk traditiegetrouw broodje hamburger gemaakt met een heerlijke salade. Het viel mij op dat ik met regelmaat in maart naar Roemenië ga. Elke keer in maart koop ik chocolade-eitjes en mogen de kinderen in de tuin chocolade-eitjes zoeken. Nog steeds blijkt dit een leuke activiteit. De volgende dag na het zoeken van de chocolade-eitjes kreeg ik van een van de tieners een appje met 'Thankyou' en een foto van een chocolade-eitje verstopt in de tuin. Blijkbaar was dit chocolade-eitje nog niet gevonden, haha. Op de laatste dag hebben we van het sponsorgeld nog boodschappen gedaan. Denk dan aan: melk, groente, fruit en vlees. Daarnaast kwam ik er achter dat de broodrooster kapot was. Dit is een broodrooster die er al staat vanaf het moment dat ik Lidia Home ooit binnen ben gekomen. Toevallig was er bij de Lidl een broodrooster, dus ook die hebben we meegenomen. Soms is het brood taai en dan is het heerlijk om het brood even in de broodrooster te kunnen doen. Een stukje van de nieuwe directeurIn het afgelopen jaar is er een nieuwe directeur gekomen. Edit (vorige directeur) heb ik tijdens mijn tijd in Roemenië gesproken over haar vertrek. Ze gaf aan het niet meer aan te kunnen. De druk is hoog en na haar zwangerschapsverlof is het anders gaan voelen. De volgende woorden van de nieuwe directeur. Het is niet helemaal in correct Engels, maar ik wil zijn woorden met jullie delen. I greet you with love. My name is István Adorján and I am in charge of managing Lidia at home after Edit Biró. It gives me pleasure to contribute and participate in the life of the Lazarenum Foundation, including the development of the Lidia home, through my work. All the more so because I started working here almost 30 years ago during its construction as a night watchman for a year. I then enrolled and was admitted to Reformed Theology in Cluj-Napoca. After graduating from university, I work as a church pastor in a nearby small village, and as a second job at the Lidia home. I run the home and more importantly, educating the children who live here. In a few sentences, I would like to describe the events of the last month at home and a few words about the children and their development. Our future plans We want to renovate the boy's bathrooms (2 pcs.) and toilets, as well as the bathroom in the guest room. Most of the material needs come from a donation from Sam Hjalp, but the cost of the professional work and associated work is 2,500 Euros. Due to the war in the neighboring country, Ukraine, we are also ready to provide space for a refugee family, so we should renovate the guest room with a bathroom. Our problems: Our real problem is the terrible price increase, which makes everyday life very difficult. At the same time, the increase in the minimum wage, set by the state also places a heavy burden on Lidia's home financial situation. With Love Adorján István Vanuit een ander perspectiefDoor corona was het voor mij ruim 1,5 jaar niet mogelijk om naar Roemenië te gaan. In die tijd waren de vakanties die ik had ook echt vakantie. Dit heeft mij ook aan het denken gezet. Al jaren zet ik mij in voor het kindertehuis en ga ik in mijn vakantiedagen standaard naar Roemenië. Ik wil dit met alle liefde en passie blijven doen, alleen ervaar ik wel dat het soms ook goed is om echt vakantie te houden. Ik ben een doener en zodra ik in Roemenië ben, ben ik altijd bezig. Mijn leven is er anders uit gaan zien. Komend jaar staat er een bruiloft en een verhuizing in het vooruitzicht. Waar ik eerder misschien wel 3 a 4 keer per jaar naar Roemenië ging en dan ook echt 2 weken, zal ik komende jaren mogelijk wat korter en minder vaak naar Roemenië gaan. Vanuit Nederland blijf ik het team in Roemenië ondersteunen en mij inzetten met het bestuur om als stichting geld in te zamelen voor Roemenië. Met de directeur heb ik contact via Whatsapp en word ik op de hoogte gehouden van de stand van zaken. Tijdens de verjaardagen van de kinderen en of andere feestdagen gaan er altijd kaarten met de post naar Roemenië. Ondanks dat mijn leven er anders is uit gaan zien, wil Bas deze passie met mijn delen. Samen met hem en het bestuur zal ik mij blijven inzetten voor het kindertehuis. Mijn hart is toch voor een deel in het kindertehuis en dit zal altijd zo blijven. Ik zeg altijd: Lidia Home is mijn 'tweede thuis'. |
Archief
October 2023
Categorieën |
