|
Beste nieuwsbrieflezers,
Het is een tijdje geleden dat er een nieuwsbrief is geschreven. Ik hoop van harte dat u en jij het goed maakt en gezond bent. De wereld staat nog steeds op zijn kop en onzekerheden over het virus blijven. In Roemenië mogen ze gelukkig de deur wel weer uit en alleen binnen hun eigen woonplaats verblijven. De scholen gaan in september pas weer open. De kinderen zitten in Lidia Home vanaf maart al in het kindertehuis zonder invulling van de dag. Ze krijgen van school huiswerk en af en toe kunnen zij een digitale les volgen. Vanuit Stichting Butterfly Children Romania hebben we weer een gift overgemaakt naar het kindertehuis. Een deel van de gift is gebruikt voor het aanschaffen van een nieuwe laptop. De laptop van de directrice was nodig toe aan vervangen. Dit was al toen ik er destijds was. De directrice is dankbaar dat zij haar werk weer kan voort zetten op een goed werkende laptop. Namens deze brief een hartelijk dank voor alle sponsoren, als eenmalige gift of structureel. Dankzij een aantal gemeenteleden van de CGK Ichthus heb ik een stapel kaarten kunnen opsturen. Er zaten super mooie kaarten bij, hartelijk dank. Uiteindelijk heb ik voor alle kinderen een enveloppe gemaakt met vier prachtige kaarten erin. De eerste bedankjes van de kinderen ontving ik via social media. “Hi dear! I hope you and your family and Bas are okay. I got your letter and I really like it. It is so cute. To answer at the question, I’m fine and my friends are also good. In this hard time I pray to God every day and I believed that everything will be good. I don’t know who write the other letters for me, but I want to thank. So thank you very much for your letter. I hope everyone is good, Bobo and Lien to. I really wait to see you and I want to meet your boyfriend. I hope he will come to the children home. I hope you don’t get the Corona virus. The cards are beautiful. Take care of your self. Love Noémi (16 year). Het blijft nog spannend en afwachtend wanneer de grenzen weer open gaan. Mijn volgende trip staat in september gepland. Momenteel heb ik nog geen vliegtickets aangeschaft, eerst maar wachten hoe alles verloopt. Ik hoop met heel mijn hart dat er dan eindelijk weer een mogelijkheid is om die kant op te gaan. Ik wil u of jij uitnodigen om het kindertehuis in gebed mee te nemen. Met vriendelijke groet, Evelien Tollenaar
0 Reacties
Beste nieuwsbrieflezers,
De laatste dagen merkte ik aan mezelf dat ik onrustiger werd rondom het corona virus. Ik heb met eigen ogen gezien hoe het gezondheidssysteem in Roemenië is. Aanstaande woensdag vertrekt mijn vlucht. Gecanceld is mijn vlucht nog niet. De prognose voorspelt niet veel goeds. Scholen zijn dicht in Roemenië en de staat komt zondag met een besluit of het land op slot gaat. In Roemenië groeien de aantal besmettingen fors. Vanmiddag kreeg ik het bericht van de directrice. Vanuit de kinderbescherming heeft ze regels gekregen met betrekkingen tot het corona virus. Niemand van buitenaf mag het kindertehuis binnen treden. Een vrijwilliger die gisteren terug wilde vliegen naar huis, kon en mocht al niet meer het vliegtuig in. Zij gaat mogelijk morgen via een andere vlucht naar huis. Met een traan over mijn wang schrijf ik jullie dit bericht. Overmacht is dit. Helaas gaat het weerzien met de kinderen langer duren dan verwacht. We bidden de Heer om zijn genezende zegen over dit virus. Met vriendelijke groet, Evelien Tollenaar Beste allemaal,
Het is weer tijd voor een nieuwsbrief. Over twee en een halve week hoop ik weer te vertrekken naar Roemenië. Ruim twee weken mag ik mijn tijd weer doorbrengen in het kindertehuis. Langzaam begin ik de dagen af te tellen. Gister en heb ik nog video-gebeld met de meiden van het kindertehuis Lidia Home. De afgelopen weken zijn intensief en druk geweest. Mijn keelamandelen zijn geknipt en er brak een korte periode van herstel aan. De tweeling in Lidia Home worden binnenkort ook geholpen aan hun neus en keelamandelen, maar zij waren momenteel niet fit genoeg om geholpen te worden. Vier jaar! Vier jaar geleden, stapte ik als 22 jarige vrouw het kindertehuis te binnen. Zenuwen waren er niet, wel een bepaalde spanning. Een plan van God, zo zag ik het toen nog niet. Ik ging er heen, om mijn studiepunten te halen en mijn kwaliteiten in te zetten in het kindertehuis. Ik stond voor een groot hek, rinkelde de deurbel, ik hoorde kinderstemmen en voeten die langzaam mijn kant op rende. Nieuwsgierige kinderogen keken mijn aan, mijn koffer werd al door de oudere kinderen naar mijn logeerkamer gebracht. Een onbekende taal, onbekende mensen en een andere cultuur. Ik gaf een goede baan op om vrijwillig een half jaar te werken in het kindertehuis. Nadat half jaar zette ik mijn voeten op Nederlandse bodem en mijn hart brak. Is dit hoe het voelt als je 'thuis' komt? Mijn hart gaf heel duidelijk aan: ga terug. Nogmaals een half jaar in Lidia Home doorgebracht, onzeker en zoekend naar wat Gods bedoeling was met mij. In de laatste weken in Lidia Home werd het toen duidelijk. Het plan van God: in Nederland op afstand betrokken blijven middels een stichting en met regelmaat naar Roemenië. Met dankbaarheid kijk ik terug op de weg die God mij heeft geleid. Verder ben ik dankbaar voor de mensen om mij heen en het bestuur van Stichting Butterfly Children Romania. Op een of andere manier komen er elke keer weer nieuwe sponsoren bij of andere ingangen voor meer bekendheid van de stichting. Vier jaar later praat ik die onbekende taal af en toe tegen mijn konijnen of zing ik een opwekkingslied in het Hongaars. Loof de Heer o mijn ziel. Lelkem aldd az Urat! En is er nog steeds contact met het kindertehuis Lidia Home. Sponsorlunch Jaarlijks organiseren wij een sponsorlunch. Dit jaar natuurlijk ook. We zijn momenteel, als bestuur, aan het kijken welke datum we de sponsorlunch kunnen organiseren. Het is even een praktische organisatie, gezien ik in de zorg werk en ook af en toe een weekend werk. We hopen de lunch in de maand mei te organiseren. Zodra we een datum hebben geprikt, zullen we dit jullie laten weten. We hopen jullie dan te ontmoeten op de lunch, waarbij er vragen gesteld mogen worden en contact gemaakt kan worden. Dank -en gebedspunten
Beste broeders en zusters,
Als er iets is wat mijn hart raakt, dan is het de kwetsbaarheid van kinderen. Kinderen, die op jonge leeftijd al een zware rugtas vol nare herinneringen met zich mee moeten slepen. Kinderen, die iemand nodig hebben die voor hen zorgt. De eerste dag in Lidia Home werd mijn hart opnieuw vervuld met de liefde voor deze kinderen. Sommige kinderen mag ik al bijna vier jaar lang kennen en anderen kende ik nog maar vijf minuten. Vier ogen staren mij aan. Twee jongetjes, die bijna op elkaar lijken. Een tweeling: M&A wat is hun verhaal? Ze zijn letterlijk en figuurlijk opgegroeid tussen de dieren. De jeugdbescherming vond hen in een stal met nog meer broertjes en zusjes. Deze broertjes en zusjes zijn ondergebracht in pleeggezinnen. M&A waren onhandelbaar, aldus de jeugdbescherming. Lidia Home kreeg de opdracht om deze kinderen ondanks de financiële onzekerheid op zich te nemen. Op dat moment gebeurde iets wonderlijks, de harten van de kinderen, werkers en het bestuur van Lidia Home werden gevuld met liefde, geduld en zachtmoedigheid. In de afgelopen drie weken is er ontzettend veel gebeurd in kindertehuis Lidia Home. Een vol programma met verschillende taken: contact houden met sponsoren, papierwerk, opknappen van ruimtes in kleine en grote zin, het coachen van de vrijwilligers en de werkers om wat pedagogische handvaten mee te geven en natuurlijk het leukste: tijd doorbrengen met de kinderen. In globale zin begint mijn dag rond 07:00 in de ochtend en stopt om 22:30 als ik eindelijk mijn bed in kan duiken, maar vaak klopt dan één van de oudste meisjes bij me aan voor een gesprek. Tussendoor heb ik af en toe vrije tijd. Voornamelijk als de kinderen naar school zijn, maar wie mij kent weet dat ik niet stil kan zitten. Ik loop dan vaak een rondje door het huis, kijk wat nodig toe is aan vervanging, waar een schoonmaakbeurt nodig is en of brainstorm met de directrice over van alles en nog wat. Er is ook hartverscheurend nieuws te melden. Op een van mijn laatste dagen kregen we het volgende nieuws. Eén van de vaders van vier kinderen eiste zijn kinderen terug. Doordat zijn kinderen niet in de jeugdbescherming vallen en 'soort' van vrijwillig in Lidia Home verblijven stonden we machteloos. Thuis zijn niet alle basisvoorzieningen aanwezig. De volgende dag heeft Lidia Home nog een bed, matras en voedselpakket bij het gezin gebracht. Het maakt me intens verdrietig dat iemand zo ondankbaar kan zijn en zijn kinderen zo wegrukt zonder enigszins te overleggen. De kinderen hebben ruim vijf jaar in Lidia Home gewoond, waarvan ik ze vier jaar heb mogen kennen. De grootste vraag: Hoe staat het financieel met het kindertehuis? Heel feitelijk kan ik zeggen dat Lidia Home tot begin januari open kan blijven. Gisteren kreeg ik het bericht dat de directrice een stapel papierwerk voor maandag moet inleveren ter goedkeuring voor het project van de staat. De directrice ziet hier een sprankeltje hoop in, omdat eerder het project al direct afgewezen werd. Bij goedkeuring van het project zal Lidia Home door de staat een jaar lang op minimale basis financieel ondersteund worden . Dit houdt in dat Lidia Home dan met zekerheid een jaar lang open kan blijven. De situatie is kort gezegd dus nog steeds onzeker. Er is veel om voor te danken en we danken God voor alles wat hij ons heeft gegeven. Bidt u vanavond de zegenbede met mij mee voor de kinderen: De Heer zal voor je zijn, om je de juiste weg te wijzen. De Heer zal achter je zijn, om je te beschermen tegen gevaar. De Heer zal onder je zijn, zodat je nooit ten onder kunt gaan. De Heer zal in je zijn, om je te troosten als je verdriet hebt. De Heer zal naast je zijn als een beschermende muur, wanneer anderen over je vallen. De Heer zal boven je zijn om je te zegenen. Wilt u meer weten van mijn werk: www.stichtingbutterflychildrenromania.nl of stuur een mail naar stichtingbutterflychildrenromania@outlook.com en ontvang dan nieuwsbrieven om meer te lezen over het werk. Met een lieve vriendelijke groet, Evelien Tollenaar |
