Het is zover!

Het is zover....
​De koffer en de tassen zijn gepakt. Vol met spulletjes voor de kinderen. Morgenmiddag rond half 4 vliegen we naar Roemenië. Op het vliegveld worden we opgehaald door iemand die ons naar het kindertehuis brengt. De verwachting is dat we tegen half 10 bij het kindertehuis zullen zijn. 

De reis naar het kindertehuis is voor mij iets wat ik bijna uit mijn hoofd ken. Toch merk ik dat het dubbel en gespannen aan voelt. Dubbel omdat wij vrij kunnen reizen, reizen zonder te hoeven vluchten. Gespannen door de situatie die speelt in Oekraïne en Rusland. Oekraïne een land waar ook veel kindertehuizen zijn, misschien nog wel meer dan in Roemenië. Mijn hart breekt bij het zien van de kinderen die alleen bij de grens aankomen, vermoeid en op zoek naar veiligheid. Hoeveel kinderen lopen er alleen op deze wereld? Hoeveel kinderen zijn op zoek naar geborgenheid en liefde? Ik hoop dat jullie allen mee bidden en hopen dat de kinderen waar dan ook in de wereld een veilig en liefdevol thuis mogen vinden. Bovenal bidden voor vrede.